ประเภทแรก เป็นผู้นำที่มีบุคลิกภาพที่แสดงออกชัดเจน มีพฤติกรรมกึ่งๆ ก้าวร้าว เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ ชอบแสดงออก เป็นผู้ที่ชอบพูดถึงความสำเร็จของตนเอง แสดงออกถึงความมั่นใจในตนเองที่สูง ประเภทที่สอง เป็นผู้นำที่ค่อนข้างเงียบ ชอบถ่อมตน ไม่ชอบตกเป็นจุดสนใจของผู้อื่น ชอบยกความดีความชอบให้ผู้อื่น หรือให้กับโชคชะตา
เรามักจะมีความเชื่อมาตลอดว่า ผู้นำที่จะนำพาองค์กรให้ประสบความสำเร็จได้นั้น ควรจะเป็นผู้นำประเภทแรกที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง ชอบแสดงออก และติดๆ จะเชิงรุกหรือก้าวร้าวหน่อยๆ (ภาษาอังกฤษ คือ Aggressive) ส่วนผู้นำที่เงียบๆ และชอบถ่อมตนนั้นอาจจะเหมาะกับองค์กรขนาดเล็กที่ไม่ต้องเน้นการเติบโตมากแต่ พอใจกับความสำเร็จเดิมๆ ที่มีอยู่ แต่โดยส่วนตัวแล้วเมื่อมองจากผลการวิจัยและสถานการณ์ในปัจจุบันแล้วผมเชื่อ ว่าผู้นำที่เงียบและถ่อมตัว น่าจะนำพาองค์กรสู่ความสำเร็จได้ดีกว่าผู้นำที่ก้าวร้าวครับ
เริ่มจากผลทางวิชาการก่อนนะครับ ก็ขอยกผลการศึกษาของ Jim Collins ในหนังสือขายดีของเขาที่ชื่อ Good to Great ขึ้นมาครับ โดยได้ศึกษาบริษัทกว่า 500 แห่งและพบว่ามีเพียงแค่ 11 แห่งเท่านั้นที่สามารถใช้คำว่า Greatness ได้ และในองค์กรทั้ง 11 แห่งนั้น จะมีผู้นำในลักษณะเดียวกัน นั่นคือ เป็นผู้ที่มีความถ่อมตัวสูงและในขณะเดียวกันก็เป็นผู้ที่มีความมุ่งมั่นสูงด้วย คุณลักษณะของผู้นำเหล่านี้ตามที่ Collins ระบุไว้จะมีความนอบน้อมถ่อมตน ไม่ต้องการเป็นเป้าสายตาหรือจุดสนใจของคนทั่วไป เงียบ สงบ ความทะเยอทะยานที่มีนั้น เพื่อองค์กรไม่ใช่ตนเอง มองความสำเร็จที่เกิดขึ้นว่ามาจากผู้อื่นหรือความโชคดี แต่มองความเสียหายหรือล้มเหลวที่เกิดขึ้นว่ามาจากตัวเอง